SVÆFA

lull

* * *

(-ða, -ðr), v.

1) to lull to sleep (hón söng svá fagrt, at hón svæfði skipshafnir);

2) to calm down, still, lull (s. sæ, reiði).

* * *

að, [cp. svefja and sefa = to sooth, sæfa = to kill], to lull to sleep; hón svæfir með fögrum söng, Fms. iv. 56, v. 162; hann sló hörpu ok svæfði ormana, Sæm. 162; svíkja ok s. þá er vér skyldim vaka, Fms. ii. 142; vekja upp svæfða reiði, Al. 127; svæfðr, B. K. 121.